Absolute Carnage #3 İnceleme | İsmimi Bağırın!

Donny Cates’ın büyük hikayesini incelemeye son hızla devam ediyoruz. Daha çok ara sayı hazırlayarak geçen önceki sayının tatminsizliğinden sonra güçlü bir sayı okumak isteyen ben her zamanki gibi heyecanla sayıya başladım. Son zamanlardaki event'lerin 3. sayısı genellikle tie-in ilerlemesi anlatır ve bu sayı öyle bir yola düşmediği için çok mutluyum. Az doldurma, yeterli hikaye. Hikaye önceki sayının kaldığı yerden devam ediyor. Miles, Carnage tarafından ele geçirilmiştir ve Venom bir kahramanı daha kaybetmiştir. Bunun üstüne Venom, Miles’ı kendi ara serisine yollar ve başka kahramanlar ile Carnage’ın Codex yakalama macerasını durdurmak için uğraşır. Hikaye fazla ilerlemiyor ama önemli adımlar atılıyor ve başka kahramanların da seriye katılması konuyu biraz daha genişletiyor.

Hikaye ile ilgili tek büyük sayılabilecek eksim sanırım ana noktanın biraz sıkıyor gibi olması. Sayılar hep aynı şekilde ilerliyormuş gibi ve bir yenilik olsa güzel olur. Mesela Codex olayının yanında Carnage'ın Eddie'nin oğlunu sadece Eddie'ye zarar vermek için öldürmeye çalışmasını görmek isterim. Böyle yan riskler büyütülse güzel olur. Okurken canımı sıkan minik şeyler ise Miles'ın seriden ayrılış şekli ve bazı mantık hataları. Dediğim gibi çok büyük eksiler değil.

Bu sayıda bayıldığım şey ise yazım. Venom ve Eddie arasındaki çatışma sayıda öne çıkan en büyük şeylerden biriydi ve çok güzel gösterilmiş. Venom tehdit altındakileri umursamadan ana tehdidi durdurmaya çalışırken Eddie diğerlerini de korumaya çalışıyor ve bu çatışma etkili yansıtılmış. Ayrıca Cates'in Carnage yazımı tek kelimeyle muhteşem. Yazar Carnage'ın kötü olmak için kötü olduğunu ve hiçbir nedeni olmadan katliam yaptığını çok iyi anlatıyor, bir yandansa aşırı havalı ve korkutucu göstermeyi başarıyor. Carnage'ın girdiği bir sahne var ve okumak bile tüylerimi diken diken ediyor.

Adımı biliyorsunuz. Şimdi Bağırın.

Ryan Stegman muazzam bir çizer ve bu seride en iyi işlerinden birini görüyoruz. Tüm sayfayı kaplayan muhteşem paneller ve diyalogsuz halini bulsam arkaplan bile yapabileceğim kısımlar var. O kadar güzel bir çizim JP Mayer ve Frank Martin'in karanlık işleriyle de birleşince ortaya çok güzel bir iş çıkıyor.

Absolute Carnage yine çok güzel bir sayı ile gelse de büyük bir hikaye ilerlemesi olmadığından ve olayların tekrara binmeye başlamasından biraz tehlikede. Son iki sayıda daha çok olay göreceğimize inanarak gelecek sayıları merakla bekliyor olacağım.

Notum: 8.5